Αν είμαι διατεθειμένος να πληρώσω το τίμημα, μπορώ να κάνω τα πάντα!

Ένας άνθρωπος προχωράει απελπισμένος στην έρημο. Μόλις έχει πιει την τελευταία σταγόνα νερό από το παγούρι του. Ο ήλιος που καίει πάνω από το κεφάλι του και οι γύπες που τον περιτριγυρίζουν, προμηνύουν το επικείμενο τέλος του.
"Νερό!" φωνάζει. "Νερό! Λίγο νερό!"
Βλέπει από δεξιά να έρχεται προς το μέρος του ένας βεδουίνος πάνω σε μια καμήλα.
"Δόξα τω Θεώ!" λέει. "Νερό σε παρακαλώ, νερό!"
"Δεν μπορώ να σου δώσω νερό" του λέει ο βεδουίνος. "Είμαι έμπορος, και το νερό είναι απαραίτητο για να ταξιδεύει κανείς στην έρημο."
"Πούλησέ μου λίγο νερό" τον εκλιπαρεί εκείνος. "Θα σε πληρώσω."
"Αδύνατον " αφέντη". Δεν πουλάω νερό, πουλάω γραβάτες."
"Γραβάτες;;;;"
"Ναι, κοίτα τι ωραίες γραβάτες.Αυτές εδώ είναι ιταλικές και είναι προσφορά, οι τρεις δέκα δολάρια.Κι αυτές εδώ, από ινδικό μετάξι, αθάνατες.Κι αυτές εδώ."
"Όχι.Όχι. Δεν θέλω γραβάτες, νερό θέλω.Φύγε! Φύγεεεε!"
Ο έμπορος συνεχίζει το δρόμο του, και ο διψασμένος εξερευνητής προχωράει σταθερά μέσα στην έρημο.
Σκαρφαλώνει σ' ένα αμμόλοφο και βλέπει να έρχεται από αριστερά άλλος έμπορος.
Οπότε, τρέχει προς το μέρος του και του λέει: "Πούλησέ μου λίγο νερό, σε παρακαλώ."
"Νερό δεν γίνεται" του απαντάει ο έμπορος, "έχω όμως να σου προσφέρω τις καλύτερες γραβάτες της Αραβίας."
"Γραβάτες!!! Δεν θέλω γραβάτες! Θέλω νερό!" φωνάζει ο άνθρωπος απελπισμένος.
"Έχουμε προσφορά" επιμένει ό άλλος. "Αγοράζοντας δέκα γραβάτες, παίρνεις ακόμη μία δωρεάν."
"Δεν θέλω γραβάτες!!!"
"Μπορείς να πληρώσεις σε τρεις άτοκες δόσεις και με πιστωτική κάρτα. Έχεις πιστωτική κάρτα;"
Φωνάζοντας έξαλλος, ο διψασμένος συνεχίζει το δρόμο του προς το πουθενά.
Λίγες ώρες αργότερα κι ενώ σέρνεται πια, ο ταξιδιώτης σκαρφαλώνει σ΄έναν ψηλό αμμόλοφο κι από ΄κει ατενίζει τον ορίζοντα.
Δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που βλέπουν τα μάτια του. Μπροστά, στα χίλια μέτρα, βλέπει καθαρά μια όαση. Μερικούς φοίνικες και μια απίστευτη βλάστηση γύρω από τη γαλάζια αντανάκλαση του νερού.
Ο άντρας τρέχει προς τα εκεί φοβούμενος μήπως είναι οφθαλμαπάτη. Δεν είναι όμως, η όαση είναι αληθινή.
Το μέρος φυλάσσεται. Το προστατεύει ένας φράκτης με μία μόνο είσοδο που τη φυλάει ένας φρουρός.
"Σας παρακαλώ, αφήστε με να περάσω. Χρειάζομαι νερό. Σας παρακαλώ."
"Αδύνατον, κύριε. Απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος χωρίς γραβάτα."

*****************************************************************************

Στην καθημερινή μας ζωή αποφασίζουμε σχεδόν για καθετί που κάνουμε και καθετί που σταματάμε να κάνουμε.
Η συμμετοχή στη ζωή μας είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά και αναπόφευκτη.
Είμαστε αναγκαστικά συνένοχοι για όλα όσα μας συμβαίνουν, γιατί με τον άλφα ή βήτα τρόπο έχουμε επιλέξει να μας συμβούν.
"Ε, καλά εγώ όμως πρέπει κάθε μέρα να πάω στη δουλειά. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε γι' αυτό. Ακόμη κι αν δεν θέλω και δεν το επιλέγω, πάλι πρέπει να πάω. Δεν μπορώ να δώσω στον εαυτό μου την άδεια να μην πάω αύριο στη δουλειά."
Αν είμαι διατεθειμένος να πληρώσω το τίμημα, μπορώ.
Είτε το ξέρεις προκαταβολικά είτε όχι, πάντα υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσεις.
"Α, έτσι.Αν όμως πληρώσω το τίμημα, αύριο τα παιδιά μου δεν θα έχουν να φάνε."
Ωραία, αυτό θα είναι το τίμημα. Οπότε, επιλέγω να πάω στη δουλειά. Και επιλέγω να συνεχίσω να δουλεύω, να κρατήσω τη δουλειά μου. Επιλέγω να μπορώ να θρέψω τα παιδιά μου. Και μου φαίνεται σωστό που κάνω αυτή την επιλογή. Όμως, εγώ το επιλέγω, έτσι; Εγώ είμαι αυτός που αποφασίζει. Σύμφωνα με τις αρχές μου, είναι πιο σημαντικό να μπορώ να θρέψω τα παιδιά μου από το να ικανοποιήσω την επιθυμία μου να χουζουρεύω μέχρι αργά στο κρεβάτι. Αυτό μου φαίνεται σωστό. Είναι δική μου απόφαση. Και ακριβώς επειδή είναι δική μου απόφαση, έχει αξία.
Ένας από τους όρους της αυτοεξάρτησης, είναι ότι μέσω της άδειας που έχω δώσει στον εαυτό μου να είμαι αυθεντικός, συνειδητοποιώ αυτομάτως ότι μου αξίζει οποιαδήποτε ανταμοιβή παρουσιάζεται, για τις σωστές αποφάσεις που παίρνω. Γιατί, ό,τι έκανα δεν ήταν υποχρέωσή μου, αλλά δική μου απόφαση. Μπορούσα να πάρω αυτήν ή την άλλη απόφαση, συνεπώς, μου ανήκει ο έπαινος για την επιτυχία.
Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης είναι ο δρόμος της ανάληψης της ευθύνης για τον εαυτό μας. Για να βαδίσεις αυτόν τον δρόμο χρειάζεται:
Να είσαι σε θέση να το κάνεις, να έχεις τα κατάλληλα εφόδια και να πάρεις την απόφαση.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένο μέρος για να προετοιμαστεί κανείς για τον δρόμο.
Θα ανακαλύπτουμε τους όρους και τις συνθήκες στη διαδρομή.
Θα βελτιώνουμε τα εφόδιά μας όσο προχωράμε.
Θα παγιώνεται η απόφασή μας όσο περισσότερο δρόμο αφήνουμε πίσω μας.
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ :Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΞΑΡΤΗΣΗΣ, ΦΥΛΛΑ ΠΟΡΕΙΑΣ Ι)

Ζευγάρια σε...κρίση!

Η ζωή με κάποιον άλλον είναι πάντοτε δύσκολη. Απαιτεί προσαρμοστικότητα και συμβιβασμούς επειδή οι άνθρωποι είναι εξορισμού διαφορετικοί, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και έχουν διαφορετικές αξίες, ανάγκες, προσδοκίες. Πρέπει καθένας να στεγάσει τον άλλο στο συναισθηματικό αλλά και στο φυσικό του χώρο. Αυτή η συστέγαση δεν είναι ποτέ εύκολη. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολη όταν κάποιος ενδιαφέρεται ειλικρινά για το άλλο πρόσωπο. Με τον ίδιο τρόπο, μία μεγάλης διάρκειας επίσκεψη από κάποιο στενό συγγενή μπορεί να είναι περισσότερο πιεστική από την ανάλογη επίσκεψη μίας περιστασιακής γνωριμίας.

Αυτό που κάνει τόσο δύσκολη τη φιλοξενία του συντρόφου είναι η συνειδητοποίηση ότι αυτή θα συνεχιστεί για πάντα, και το "για πάντα" διαρκεί πάρα πολύ. Οι εγγενείς εντάσεις της συμβίωσης "μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος", ενισχύονται από τις ίδιες τις ρομαντικές ιδέες που συνήθως οδηγούν στο γάμο.

Όταν κάποιοι που έχουν παντρευτεί από συνοικέσιο, ανακαλύψουν ότι ο σύντροφός τους δεν είναι πρότυπο αρετής, χωρίς αμφιβολία, απογοητεύονται. Αλλά αυτοί που παντρεύτηκαν από έρωτα, αισθάνονται συντριβή. Η φθορά πλήττει περισσότερο όσους ξεκινούν ένα γάμο "εκστασιασμένοι" και γοητευμένοι, εξιδανικεύουν το σύντροφό τους και πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τον/την πρίγκιπα/πριγκίπισσά τους. Οι πιο αφόρητες εντάσεις για αυτούς είναι η καθημερινή αγγαρεία, οι δυσκολίες και οι ανάγκες της καθημερινής ζωής. Η φθορά πλήττει πολύ πιο δύσκολα όσους ξεκινούν το γάμο τους με μια πρακτική ή και κυνική προοπτική και όσους αντιμετωπίζουν το γάμο μάλλον ως μια επιχειρηματική πράξη. Με δύο λόγια, η φθορά προϋποθέτει εξ ορισμού την έντονη συνύπαρξη.

Μολονότι η "έντονη συνύπαρξη" ενέχει τον κίνδυνο της φθοράς, το να είναι κανένας υπερβολικά επιφυλακτικός να δεσμευτεί συναισθηματικά ενέχει τους δικούς του κινδύνους.

Πηγή: Pines, A.M. (2007). Η Φθορά στην Ερωτική Σχέση. Αθήνα: Περίπλους.

Δεν έχεις δουλειά; Μπορείς να σκεφτείς θετικά!

Μετά από ένα διάστημα που βρίσκεστε χωρίς δουλειά, γίνεται πιο δύσκολο να νιώσετε ενθουσιασμό για το κυνήγι της δουλειάς, και να νιώσετε καλά με τον εαυτό σας. Ίσως αρχίσετε να μελαγχολείτε και να παραιτήστε. Μάλλον ανησυχείτε πολύ για το μέλλον σας. Παραθέτουμε μερικά βασικά σημεία που θα σας βοηθήσουν να σκεφθείτε θετικά.

Κάντε Ένα Διάλειμμα! Θέστε Στόχους Που να Μπορείτε να Καλύπτετε Κάθε Μέρα!

Απλά έπρεπε να μάθω να βρίσκω το ρυθμό μου. Έστελνα εκατοντάδες βιογραφικά. Όλο αυτό είχε αποτέλεσμα να λαμβάνω στοίβες με απορρίψεις. Δεν έβγαζε πουθενά.

Φυσικά, η εύρεση εργασίας είναι ο στόχος σας, αλλά θα πρέπει επίσης να έχετε κάποιους στόχους που ξέρετε ότι μπορείτε να επιτύχετε κάθε μέρα. Κάντε ένα διάλειμμα – βρείτε το ρυθμό σας. Για παράδειγμα, αντί να στέλνετε με το ταχυδρομείο εκατοντάδες βιογραφικά, ξεχωρίστε τις καλές προοπτικές και παραδώστε ιδιοχείρως συγκεκριμένο αριθμό βιογραφικών. Να έχετε στόχους που μπορείτε να καλύπτετε. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο βρίσκει κάποιος δουλειά. Προσπαθήστε να προγραμματίζετε κάτι κάθε μέρα που θα σας κάνει να νιώθετε όμορφα.

Δώστε Θετικά Μηνύματα στον Εαυτό Σας
Πρέπει να δεις τη θετική πλευρά, ξέρεις. Είναι εύκολο να βλέπεις την αρνητική και να λες, «Όλοι με λυπούνται.» Πρέπει κανείς να είναι πιο δυνατός, νομίζω, για να δει τη θετική πλευρά και να πει, «Λοιπόν, κάποια στιγμή θα έχω δουλειά. Δεν θα είμαι πάντα έτσι.»

Μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ανεπιτυχούς αναζήτησης εργασίας ίσως αρχίσετε να λέτε στον εαυτό σας πράγματα όπως «Δεν είμαι καλός,» «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα,» «Κανείς δεν θα με προσλάβει.» Αυτό που το κάνει χειρότερο είναι ότι αυτή η αρνητική στάση μπορεί να μεταδοθεί στους εργοδότες και να αποβεί εναντίον του να πάρετε τη δουλειά.

Ας υποθέσουμε ότι μόλις δώσατε μια συνέντευξη για δουλειά και δεν ήταν είχατε επιτυχία. Σας είπαν ότι δεν μπορούσαν να σας προσλάβουν την περίοδο αυτή λόγω απρόοπτων περικοπών. Τι λέτε στον εαυτό σας; Ένα αρνητικό μήνυμα θα ήταν, «Πάλι τα ίδια, δεν θα βρω ποτέ δουλειά. Συνέχεια αποτυγχάνω στις συνεντεύξεις.» Δεν χρειάζεται να γελιέστε ότι δεν είστε απογοητευμένοι, αλλά ένα πιο θετικό μήνυμα θα ήταν, «Είμαι πραγματικά απογοητευμένος που δεν πήρα τη δουλειά, την ήθελα πραγματικά. Έκανα το καλύτερο για να την πάρω. Υποθέτω ότι η εταιρία απλά δεν κάνει προσλήψεις αυτήν την περίοδο. Δεν φταίω εγώ γι’ αυτό. Ίσως θα είναι καλύτερα την επόμενη φορά.»

Υπενθυμίστε στον Εαυτό Σας Ότι Είστε Αξιόλογο Άτομο

Ένιωθα ότι ήμουν άχρηστος στην κοινωνία, άχρηστος προς τη γυναίκα μου και τον εαυτό μου. Αυτό έλεγα στον εαυτό μου. Τώρα συνειδητοποιώ ότι είμαι αξιόλογος. Ακόμη κι αν δεν έχω δουλειά, παραμένω άνθρωπος.

Μερικά άτομα ανέφεραν ότι είχαν βρει ένα νέο τρόπο να σκέφτονται την αξία τους. Όσο άφηναν την εργασία τους να τους λέει τι αξίζουν, συνεχώς βομβαρδίζονταν από μελαγχολικές σκέψεις, εξαιτίας της ανεργίας. Όταν αποφάσισαν ότι ήταν πολύτιμοι για τους ίδιους κέρδισαν τη μάχη!
Πηγή: DR. N. AMUNDSON & DR. W. BORGEN. Παίρνω τον Έλεγχο: Βρίσκω το δρόμο μου αντιμετωπίζοντας την ανεργία. Επιστημονική Επιμέλεια ελληνικής έκδοσης: ΕΚΕΠ, 2008.

Απώλεια Εργασίας: Τα Συναισθήματα του Ανέργου

Σοκ! Ανακούφιση! Λύπη! Ενθουσιασμός! Απογοήτευση! Έλλειψη ενέργειας! Απελπισία! Αποφασιστικότητα! Οι άνθρωποι νιώθουν πολλά διαφορετικά συναισθήματα όταν μένουν χωρίς δουλειά. Τα συναισθήματα αυτά μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο, ανάλογα με τον τρόπο που χάσατε τη δουλειά σας, πόσο καιρό έχετε μείνει χωρίς δουλειά, τις μελλοντικές σας πιθανότητες, και εάν μπορείτε να παρέχετε οικονομική βοήθεια στην οικογένειά σας ή σε άλλους που εξαρτώνται από εσάς.

Τα άτομα που χάνουν σήμερα τη δουλειά τους συχνά τη χάνουν χωρίς να φταίνε οι ίδιοι. Κατά κάποιο τρόπο είναι θύματα – θύματα τεχνολογικών αλλαγών και θύματα δύσκολων οικονομικών καταστάσεων. Παρόλα αυτά, πολλοί κατηγορούν τους εαυτούς τους. Αναρωτιούνται, « Γιατί εμένα; Έφταιξα εγώ που έχασα τη δουλειά μου; Τι έκανα λάθος;»

Η απώλεια εργασίας αφήνει βαθιά πληγή, ειδικά εάν εργαζόσασταν πάνω σε κάτι που σας άρεσε και για αρκετό διάστημα. Όσο πιο δυνατό είναι το δέσιμο με τη δουλειά σας, τόσο πιο δύσκολο είναι να την αφήσετε και να προσπαθήσετε για κάτι καινούργιο. Δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις, γι’ αυτό πάρτε λίγο χρόνο να σκεφτείτε προσεκτικά τις επόμενες κινήσεις σας.

Τα αρνητικά συναισθήματα που έρχονται πρώτα συνήθως διαδέχεται μια περίοδος αποδοχής και αποφασιστικότητας για ενασχόληση με τη διαδικασία αναζήτησης εργασίας. Αυτά τα δύο βήματα είναι παρόμοια με τα συναισθήματα που νιώθουμε όταν χάνουμε κάποιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας (για παράδειγμα, ένα αγαπημένο πρόσωπο ή κάτι που μας ήταν πολύ αγαπητό).

«Όταν έφυγα τελικά, ένιωσα καλά, ελεύθερος… Ήμουν αρκετά ενθουσιασμένος επειδή έφευγα…»
Μερικές φορές, όταν τα άτομα έχουν λάβει προειδοποίηση πριν φύγουν, οι αρνητικές συναισθηματικές αντιδράσεις βιώνονται όσο ακόμα εργάζονται. Έτσι, όταν τελειώνει πραγματικά η δουλειά τους, αρχικά υπάρχει μία αίσθηση ανακούφισης περισσότερο παρά ανησυχία για την ανεργία.

Καθώς συνεχίζεται η αναζήτηση εργασίας, μεγαλώνει η πίεση. Μερικοί λένε ότι «η αναζήτηση εργασίας είναι δουλειά». Αν ισχύει αυτό, τότε πρέπει να είναι από τις πιο δύσκολες δουλειές που υπάρχουν! Τα συναισθήματα αυτής της περιόδου αναζήτησης εργασίας αντανακλούν τις γρήγορες αλλαγές που βιώνουν τα άτομα καθώς τον ενθουσιασμό μιας νέας δουλειάς διαδέχεται η αποθάρρυνση όταν δεν τα καταφέρνουν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η αλλαγή διαθέσεων σας κάνει να νιώθετε πως χάνετε τον έλεγχο των συναισθημάτων και των σκέψεών σας όπως ξαφνικά κλάματα ή άσχημα συναισθήματα για τους εαυτούς σας. Αποτέλεσμα μακρόχρονης ανεργίας μπορεί να είναι συναισθήματα μοναξιάς, απελπισίας, και αποθάρρυνσης. Οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν την αυτοπεποίθησή τους και αναρωτιούνται αν κάτι δεν πάει καλά με τους ίδιους.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τα συναισθήματα φόβου και απογοήτευσης που εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της έλλειψης χρημάτων. Μέσω της δουλειάς εξασφαλίζετε φαγητό, ρουχισμό, μεταφορά, και μια στέγη πάνω από το κεφάλι σας. Τα χρήματα παρέχουν μια αίσθηση ότι έχετε τον έλεγχο της ζωής σας. Επίσης σας βοηθούν να καταλάβετε το ποια είναι η θέση σας στον κόσμο. Για τους περισσότερους αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επιπλέον, η δουλειά δίνει την αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου. Χωρίς αυτήν νιώθετε μόνοι, άδειοι, απόμακροι. Για να γεμίσετε αυτό το κενό, θα χρειαστεί να στραφείτε περισσότερο στην οικογένεια και τους φίλους σας. Αναμφίβολα, αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο, καθώς η ανεργία μπορεί να επηρεάσει αυτές τις σχέσεις.

Τέλος, η εργασία δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση ότι αξίζουν. Υπάρχει ένας σκοπός στη ζωή και μία αίσθηση πως είναι χρήσιμοι. Όταν βρίσκεστε χωρίς δουλειά, νιώθετε πως είστε άχρηστοι και για τον εαυτό σας και για τους άλλους. Αυτό είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσετε, αλλά υπάρχουν τρόποι να βρείτε νόημα στη ζωή και να διατηρήσετε την αυτοπεποίθησή σας.

Η εργασία παρέχει μια δομή και μία τάξη στη ζωή. Σας δίνει μια καθημερινή ρουτίνα. Όταν είστε άνεργοι, νιώθετε χαμένοι και αποδιοργανωμένοι σαν να έχετε χάσει την άγκυρά σας. Ένας τρόπος αντιμετώπισης της ανεργίας είναι να βρείτε μια νέα ρουτίνα για τον εαυτό σας - μια καινούργια άγκυρα!

Πηγή: DR. N. AMUNDSON & DR. W. BORGEN. Παίρνω τον Έλεγχο: Βρίσκω το δρόμο μου αντιμετωπίζοντας την ανεργία. Επιστημονική Επιμέλεια ελληνικής έκδοσης: ΕΚΕΠ, 2008.