Ζευγάρια σε...κρίση!

Η ζωή με κάποιον άλλον είναι πάντοτε δύσκολη. Απαιτεί προσαρμοστικότητα και συμβιβασμούς επειδή οι άνθρωποι είναι εξορισμού διαφορετικοί, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και έχουν διαφορετικές αξίες, ανάγκες, προσδοκίες. Πρέπει καθένας να στεγάσει τον άλλο στο συναισθηματικό αλλά και στο φυσικό του χώρο. Αυτή η συστέγαση δεν είναι ποτέ εύκολη. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολη όταν κάποιος ενδιαφέρεται ειλικρινά για το άλλο πρόσωπο. Με τον ίδιο τρόπο, μία μεγάλης διάρκειας επίσκεψη από κάποιο στενό συγγενή μπορεί να είναι περισσότερο πιεστική από την ανάλογη επίσκεψη μίας περιστασιακής γνωριμίας.

Αυτό που κάνει τόσο δύσκολη τη φιλοξενία του συντρόφου είναι η συνειδητοποίηση ότι αυτή θα συνεχιστεί για πάντα, και το "για πάντα" διαρκεί πάρα πολύ. Οι εγγενείς εντάσεις της συμβίωσης "μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος", ενισχύονται από τις ίδιες τις ρομαντικές ιδέες που συνήθως οδηγούν στο γάμο.

Όταν κάποιοι που έχουν παντρευτεί από συνοικέσιο, ανακαλύψουν ότι ο σύντροφός τους δεν είναι πρότυπο αρετής, χωρίς αμφιβολία, απογοητεύονται. Αλλά αυτοί που παντρεύτηκαν από έρωτα, αισθάνονται συντριβή. Η φθορά πλήττει περισσότερο όσους ξεκινούν ένα γάμο "εκστασιασμένοι" και γοητευμένοι, εξιδανικεύουν το σύντροφό τους και πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τον/την πρίγκιπα/πριγκίπισσά τους. Οι πιο αφόρητες εντάσεις για αυτούς είναι η καθημερινή αγγαρεία, οι δυσκολίες και οι ανάγκες της καθημερινής ζωής. Η φθορά πλήττει πολύ πιο δύσκολα όσους ξεκινούν το γάμο τους με μια πρακτική ή και κυνική προοπτική και όσους αντιμετωπίζουν το γάμο μάλλον ως μια επιχειρηματική πράξη. Με δύο λόγια, η φθορά προϋποθέτει εξ ορισμού την έντονη συνύπαρξη.

Μολονότι η "έντονη συνύπαρξη" ενέχει τον κίνδυνο της φθοράς, το να είναι κανένας υπερβολικά επιφυλακτικός να δεσμευτεί συναισθηματικά ενέχει τους δικούς του κινδύνους.

Πηγή: Pines, A.M. (2007). Η Φθορά στην Ερωτική Σχέση. Αθήνα: Περίπλους.