Τι θέλουν οι εργοδότες; Μία…διαφορετική νοημοσύνη!

Μία έρευνα που έγινε σε Αμερικανούς εργοδότες αποκαλύπτει ότι πάνω από τα μισά άτομα που δουλεύουν γι’αυτούς δεν διαθέτουν κίνητρα για διαρκή μάθηση και συνεχή βελτίωση στην εργασία τους. Τέσσερις στους δέκα δεν είναι σε θέση να δουλέψουν σε συνεργασία με συναδέλφους, ενώ μόλις το 19 τοις εκατό από εκείνους που κάνουν αιτήσεις για την πρώτη τους δουλειά διαθέτουν αρκετή αυτοπειθαρχία στις εργασιακές τους συνήθειες.
Όλο και περισσότεροι εργοδότες παραπονούνται για την έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων στους νεοπροσληφθέντες. Όπως είπε ένα στέλεχος μίας μεγάλης αλυσίδας εστιατορίων: «Πάρα πολύ νέοι άνθρωποι δεν δέχονται την κριτική. Γίνονται αμυντικοί ή επιθετικοί όταν οι άλλοι τους προσφέρουν ανατροφοδότηση σχετικά με την επίδοσή τους. Αντιδρούν στην ανατροφοδότηση που αφορά την επίδοση σαν να επρόκειτο για προσωπική επίθεση.
Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στους νέους εργαζόμενους, ισχύει και για κάποια πεπειραμένα στελέχη. Στον κόσμο της δεκαετίας του 1960 και του 1970, οι άνθρωποι προόδευαν φοιτώντας στα κατάλληλα σχολεία όπου επιδίωκαν καλές επιδόσεις. Ωστόσο ο κόσμος είναι γεμάτος από καλά εκπαιδευμένους κάποτε πολλά υποσχόμενους άνδρες και γυναίκες που «βάλτωσαν» στην καριέρα τους – ή ακόμη χειρότερα εκτροχιάστηκαν – λόγω σημαντικών κενών στη συναισθηματική τους νοημοσύνη.
Μία έρευνα σε εθνικό επίπεδο σχετικά με το τι ζητούν οι εργοδότες από τους υπαλλήλους που προσλαμβάνουν έδειξε ότι οι αποκτηθείσες μέσω της εκπαίδευσης δεξιότητες είναι πλέον λιγότερο σημαντικές από τη βασική ικανότητα να μαθαίνει κανείς μέσα στη δουλειά. Εκτός από αυτό, οι εργοδότες ανέφεραν ως σημαντικά τα ακόλουθα:
•    Την ικανότητα προσεκτικής ακρόασης και τη λεκτική επικοινωνία
•    Την προσαρμοστικότητα και τις δημιουργικές αντιδράσεις σε αναποδιές.
•    Τη σωστή διαχείριση του εαυτού, την αυτοπεποίθηση, τα κίνητρα για την επίτευξη των στόχων, την επιθυμία προώθησης της επαγγελματικής σταδιοδρομίας και το αίσθημα της υπερηφάνειας για τα επιτεύγματα στην εργασία.
•    Την ομαδική και διαπροσωπική αποτελεσματικότητα, την ικανότητα για συνεργασία και ομαδική εργασία, τις δεξιότητες στη διαπραγμάτευση των διαφωνιών.
•    Την αποτελεσματικότητα μέσα στον οργανισμό, την επιθυμία για συνεισφορά, τις ηγετικές ικανότητες.
Από επτά επιθυμητά χαρακτηριστικά, μόνο το ένα είχε σχέση με τη σχολική εκπαίδευση: η ικανότητα στη γραφή, στην ανάγνωση και στα μαθηματικά. Από μία μελέτη σχετικά με τις απαιτήσεις των εταιρειών για την πρόσληψη πτυχιούχων με μεταπτυχιακές σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων προκύπτει ένας ανάλογος κατάλογος. Οι τρεις πλέον επιθυμητές ικανότητες είναι οι δεξιότητες επικοινωνίας, οι διαπροσωπικές δεξιότητες και η πρωτοβουλία.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Goleman, D. (2011). Η συναισθηματική νοημοσύνη στο χώρο της εργασίας. Αθήνα: Πεδίο.