Μηχανογραφικό Δελτίο: Πώς θα επιλέξω τι θέλω;



Οι πανελλήνιες εξετάσεις ολοκληρώθηκαν και σύντομα οι υποψήφιοι θα κληθούν να υποβάλουν το μηχανογραφικό τους δελτίο με το οποίο θα δηλώσουν τις προτιμήσεις τους για την εισαγωγή τους στις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού μπορεί να αποτελέσει μία αγχογόνο διαδικασία για τους μαθητές καθώς η σειρά με την οποία θα δηλώσουν τις σχολές προτίμησης μπορεί να καθορίσει το επαγγελματικό τους μέλλον. Ο συνήθης τρόπος ιεράρχησης των σχολών γίνεται με βάση τα μόρια που συγκέντρωσε ο μαθητής. Είναι όμως αυτό κριτήριο ώστε να επιλέξει το επάγγελμα που πραγματικά τον ενδιαφέρει; Ποια είναι τα μυστικά για τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου; Τι χρειάζεται να έχουν υπόψη οι υποψήφιοι ώστε να αποφύγουν τις τυχαίες επιλογές;
Ένα πρώτο στάδιο πριν τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού από το μαθητή είναι ο υπολογισμός των μορίων που έχει συγκεντρώσει από τις βαθμολογίες του για κάθε επιστημονικό πεδίο που τον ενδιαφέρει. Κάθε υποψήφιος  μπορεί να δηλώσει τμήματα από ένα ή δύο επιστημονικά πεδία και τα βασικά κριτήρια επιλογής του θα πρέπει να είναι  ο βαθμός ενδιαφέροντός για το πρόγραμμα σπουδών κάθε τμήματος  καθώς και τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι απόφοιτοι. Φυσικά είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη η πόλη στην οποία εδρεύει το κάθε τμήμα και το κόστος διαβίωσης σε αυτήν. Ακόμη, είναι απαραίτητο ο μαθητής να πληροφορηθεί για όλα τα τμήματα των πεδίων που θα επιλέξει. Η πληροφόρηση αυτή μπορεί να γίνει είτε μέσω της ιστοσελίδας τους είτε από σχετικά βιβλία της αγοράς. Πέραν αυτού, είναι ιδιαίτερα χρήσιμες οι πληροφορίες για το εκάστοτε τμήμα από γνωστούς που φοιτούν ή φοίτησαν σε αυτό στο παρελθόν. 

Συχνά λάθη στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού
Το άγχος της εξεταστικής διαδικασίας και η πληθώρα πληροφοριών – αξιόπιστων και μη-  συχνά οδηγούν το μαθητή σε σύγχυση με αποτέλεσμα να χάνει συχνά  το στόχο του. Κάποια συνήθη λάθη είναι τα παρακάτω:
       «Έχω 16.000 μόρια, άρα, σύμφωνα με τις περσινές βάσεις, περνάω στην τάδε σχολή που είχε 15.995 μόρια»
       «Ευτυχώς πήγα καλά κι έτσι δε χρειάζεται να δηλώσω καθόλου ΤΕΙ»
       «Δυστυχώς, δεν πήγα καλά φέτος. Θα ξαναδώσω πανελλήνιες εξετάσεις του χρόνου, οπότε δεν έχει νόημα να δώσω ιδιαίτερη προσοχή στο μηχανογραφικό δελτίο»
       «Επειδή έχω λίγα μόρια, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσω σε καλή σχολή»
       «Θέλω να περάσω σε πανεπιστήμιο γιατί είναι καλύτερα από τα ΤΕΙ»
       «Πήγα πιο καλά απ’ ό, τι περίμενα. Αντί για Φυσικό θα δηλώσω Ιατρική»

Πώς θα επιλέξω;
   Η επιλογή σπουδών με βάση στενά τις προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης δεν αποτελεί ιδιαίτερα ασφαλές κριτήριο, καθότι η αγορά εργασίας είναι υπό συνεχή αναμόρφωση.
        Η ανεργία μπορεί να αγγίξει όλες τις ειδικότητες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό.
     Κανένα τμήμα δεν μπορεί να εγγυηθεί πλέον με σιγουριά την πλήρη και άμεση απορρόφηση των πτυχιούχων του .
   Είναι απαραίτητη η έγκυρη ενημέρωση και ο επαγγελματικός προσανατολισμός του κάθε μαθητή και το μηχανογραφικό δελτίο αποτελεί το τελικό στάδιο μίας διαδικασίας διερεύνησης που ξεκίνησε από την γ’ γυμνασίου.

Η μοναδική εγγύηση επιτυχίας είναι να επιλέξει ο μαθητής τις σπουδές που του ταιριάζουν και να κάνει τον εαυτό του… επάγγελμα!

Τι με «τρώει» και πάλι τρώω;



Η τροφή δεν είναι ένα απλό καύσιμο που καταναλώνουμε για να πάρουμε ενέργεια, αλλά κάτι λίγο πιο περίπλοκο από αυτό. Η σχέση της διατροφής με τα συναισθήματα είναι πολύ στενή και αξίζει να τη μελετήσουμε προσεκτικά. Ένας από τους κυριότερους λόγους που οι άνθρωποι έχουν προβλήματα με το βάρος τους είναι ότι δεν τρώνε με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες του σώματός τους. Αυτό είναι πολύ συνηθισμένο και έχει διάφορες επιπτώσεις, αφού μας οδηγεί σε διατροφικά σφάλματα:

  • Ποσοτικά: τρώμε περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε και ακόμα τρώμε χωρίς πραγματικά να πεινάμε
  • Ποιοτικά: κάνουμε λανθασμένες διατροφικές επιλογές
  • Στον τρόπο που τρώμε: τρώμε υπερβολικά γρήγορα, βιαστικά, αρπακτικά, μηχανικά, χωρίς πραγματική απόλαυση.

Η πείνα δεν είναι ευχάριστο συναίσθημα: συνοδεύεται από αμηχανία, από εκνευρισμό, από κούραση. Δεν είναι όμως οι σκέψεις μας γι’αυτήν πάντα τόσο εμφανείς και συνειδητές. Δηλαδή δεν τις κάνουμε πάντα εν γνώσει μας. Λόγω των μαθημάτων που έχουμε πάρει σχετικά με τη διατροφή από πολύ νωρίς στη ζωή μας, ενδέχεται να έχουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με την πείνα και το φαγητό, που να μην καταλαβαίνουμε καν ότι καθορίζουν τη διατροφή μας.

Αν και το ανθρώπινο μυαλό έχει μηχανισμούς που ειδοποιούν τον άνθρωπο για το πότε πεινάει και πότε χόρτασε, μερικές φορές δεν λειτουργούν τα πράγματα τόσο απλά. Έτσι, μερικές φορές μπορεί να καταφύγουμε στο φαγητό χωρίς να πεινάμε πραγματικά. Νομίζουμε δηλαδή ότι πεινάμε, ενώ στη πραγματικότητα δεν νιώθουμε ακριβώς πείνα, αλλά μία απροσδιόριστη ανησυχία, που την ερμηνεύουμε λανθασμένα σαν πείνα. Οι λόγοι που μας οδηγούν να φάμε, ενώ πραγματικά δεν πεινάμε, είναι πολλοί. Έτσι, πεινάμε για κάτι, όμως αναζητούμε κάτι άλλο, αλλά δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε. Έτσι, επειδή είναι δύσκολο να βρούμε τι μας φταίει  ή επειδή αυτό που μας φταίει τελικά είναι πολύ επώδυνο για να το διαχειριστούμε, «βαφτίζουμε» βιαστικά το κενό αυτό πείνα και σπεύδουμε να το γεμίσουμε τρώγοντας.

Πώς μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε αν πεινάμε πραγματικά ή αν νιώθουμε μίαν άλλη, συναισθηματική «πείνα»; Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη πείνας είναι πιο ξεκάθαρες από ό,τι φοβόσασταν! Ας τις δούμε λοιπόν:


Πραγματική Πείνα
Συναισθηματική Πείνα
Έρχεται σταδιακά
Έρχεται ξαφνικά
Έρχεται αφού περάσουν κάποιες ώρες από το τελευταίο γεύμα
Έρχεται ανεξάρτητα από το πότε φάγαμε τελευταία φορά
Αφορά όλα τα φαγητά
Είναι πολύ επιλεκτική
Οδηγεί σε συναισθήματα ικανοποίησης
Οδηγεί σε συναισθήματα ενοχών
Σωματικά οδηγεί σε αίσθηση πληρότητας
Σωματικά προκαλεί δυσφορία
Σταματάει όταν χορτάσουμε
Δεν έχει σχέση με το αν νιώθουμε χορτάτοι

Αφού είναι τόσο ξεκάθαρες οι διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη πείνας, γιατί είναι τόσο δύσκολο να τις διακρίνουμε εκείνη την κρίσιμη στιγμή; Τη στιγμή που «χτυπάει» η άλλη πείνα, το μυαλό είναι αρκετά αναστατωμένο, μπορεί να το νιώθουμε ακόμα και θολωμένο. Η ζωή είναι γεμάτη από γεγονότα, καταστάσεις και προβλήματα που μας αποσυντονίζουν και δεν μας βοηθούν να διατηρήσουμε την κρίσιμη στιγμή αυτή τη διαύγεια και τη συγκέντρωση που απαιτείται, ώστε να ξεχωρίσουμε τα δύο είδη πείνας και να σταματήσουμε έγκαιρα. Θέλει  αρκετή εξάσκηση και επιμονή για να επιτευχθεί αυτό το «ξεθόλωμα» του νου και να παρακάμψουμε το ξέσπασμα στο φαγητό προχωρώντας με άλλο τρόπο στην κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών που κρύβονται πίσω από αυτή την άλλη πείνα.

Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίζουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Μάλιστα έρευνες έχουν βρει ότι τα άτομα που έχουν προβλήματα με τη διατροφή τους έχουν μεταξύ τους ένα κοινό γνώρισμα: δυσκολεύονται να εντοπίσουν τα συναισθήματά τους και να εκφραστούν γι’αυτά.  Πολλοί για παράδειγμα, χρησιμοποιούν το φαγητό σαν ένα πώμα που κρατάει μέσα τους δύσκολα συναισθήματα (θυμό, άγχος, φόβο κλπ).

Είναι σημαντικό να μάθουμε να αποκωδικοποιούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα εκφράζουμε. Να βρίσκουμε τι είναι τελικά αυτό που μας προκαλεί αναστάτωση, καθώς και να μπορούμε να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας για ό,τι μας συμβαίνει. Μπορούμε λοιπόν να τα εκφράσουμε με διάφορους τρόπους: γράφοντας ημερολόγιο, παίζοντας μουσική, μιλώντας σε ένα φίλο μας ή και σε ένα ειδικό.

Σε στιγμές συναισθηματικής πείνας, πριν σκεφτείτε τι να φάτε, αναρωτηθείτε «Τι με “τρώει”;»


Αποσπάσματα από το βιβλίο της Καλλιόπης Εμμανουηλίδου με τίτλο «Γυρίζω σελίδα…στη Διατροφή», εκδόσεις Μεταίχμιο, 2012.

Όταν τα παιδιά εξελίσσονται στις αρνητικές "ταμπέλες" που τους βάζουν οι γονείς

Προσφωνόντας ένα παιδί με επίθετα που έχουν αρνητική σημασία (ανεξάρτητα από την πρόθεση), αυξάνεται η πιθανότητα, αργότερα στη ζωή, το παιδί αυτό να εξελιχθεί προσδιορίζοντας τον εαυτό του μέσα από αυτή την ιδιότητα.Μια νέα μελέτη που διεξήχθη από ψυχολόγους στο UCLA, έδειξε ότι τα κορίτσια που είχαν αποκαλεστεί "χοντρά" από τους στενούς συγγενείς, τους φίλους, τους συμμαθητές ή τους δασκάλους τους πριν την ηλικία των 10 ετών, ενδέχεται να επηρεάστηκαν από αυτή την ταμπέλα και να έγιναν παχύσαρκα αργότερα στη ζωή.

Η μελέτη εξέτασε 2.379 κορίτσια που ζουν στην Ουάσιγκτον DC, στη Βόρεια Καλιφόρνια και στο Σινσινάτι. Στο 58% των κοριτσιών είχαν πει ότι είναι πολύ χοντρά πριν την ηλικία των 10 ετών. Τα κορίτσια κατά την έναρξη της μελέτης ζυγίστηκαν και μέτρησαν το ύψος τους, μετρήσεις τις οποίες επανέλαβαν και μετά από εννέα χρόνια. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα κορίτσια στα οποία είχαν πει ότι ήταν χοντρά, ήταν 1,66 φορές περισσότερο παχύσαρκα στην ηλικία των 19 ετών.

Επιπλέον, η μελέτη έδειξε επίσης ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούσαν ένα κορίτσι χοντρό, τόσο πιο πιθανό ήταν να γίνει αυτό παχύσαρκο εννέα χρόνια αργότερα. Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό, σύμφωνα με την Α. Janet Tomiyama, βοηθό καθηγητή της ψυχολογίας στο UCLA College of Letters and Sciences.

Αυτό το αποτέλεσμα παρουσιαζόταν ακόμα και όταν απομακρύνθηκαν παράγοντες, όπως το πραγματικό βάρος, το εισόδημα, η φυλή και η ηλικία της εφηβείας. H ταμπέλα "χοντρό παιδί", ουσιαστικά φανέρωσε μία μετρήσιμη επίδραση στο βάρος των κοριτσιών αργότερα στη ζωή.

Σύμφωνα με τον συνεργάτη-συγγραφέα της μελέτης, Jeffrey Ηunger, η αρνητική συσχέτιση μπορεί να προκάλεσε τις προβλεπτικές συνέπειες της απόκτησης βάρους από τα κορίτσια. Στη συνέχεια, άρχισαν να παρουσιάζουν ασυνείδητα συμπεριφορές που τους οδηγούσαν να βιώσουν την εμπειρία των επιπτώσεων αυτών.

Η τελευταία πρόταση είναι υψίστης σημασίας, στην οποία συνοψίζεται η θεωρία της αυτοεκπληρούμενης προφητείας: συχνά τα παιδιά γίνονται, αργότερα στη ζωή, τα αρνητικά μηνύματα που προσλαμβάνουν.

Αυτό το φαινόμενο μπορεί να λειτουργήσει σε δύο επίπεδα: στο σωματικό και στο ψυχολογικό. Η παχυσαρκία είναι ένα παράδειγμα μίας σωματικής εκδήλωσης. Οι ψυχολογικές εκδηλώσεις είναι πιο συχνές και χαρακτηριστικά παραδείγματα επικρίσεων είναι οι παρακάτω:

  • Είσαι χαμένος.
  • Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά, έτσι;
  • Είσαι τόσο ανυπάκουος!
  • Δεν τα πας καλά με κανέναν.
  • Ποτέ δεν τηρείς τους κανόνες.
  • Είσαι προβληματικός.
  • Θα αποτύχεις, όπως συνήθως.
  • Ποτέ δεν ακούς.


Γιατί συμβαίνει αυτό;

Αυτό συμβαίνει επειδή τα παιδιά δεν έχουν την ψυχική και συναισθηματική ικανότητα να αντικρούσουν τα αρνητικά μηνύματα. Ωστόσο, δεν είναι μόνο απλά σφουγγάρια που εφαρμόζουν ό,τι τους λένε. Είναι ευφυή σφουγγάρια που υιοθετούν και αφομοιώνουν τις γνώσεις που τους δίνονται.

Φανταστείτε το εξής: γεννιέστε χωρίς να γνωρίζετε πολλά για το ποιος είστε. Η δουλειά σας ως παιδί είναι να μάθετε ποιοι είστε και να ενεργήσετε αναλόγως. Καθώς μεγαλώνετε και αναπτύσσεστε, θα βασίζεστε στους γονείς και στους κηδεμόνες σας για να σας διδάξουν ποιοι είστε. Σε αυτό το πεδίο, η πίστη σας προς αυτούς είναι υπέρτατη.

Καθώς λαμβάνετε τα αρνητικά μηνύματα, ξέρετε ότι είναι αλήθεια. Όταν σας λένε ότι είστε ένας χαμένος, θα το πιστέψετε και θα ενεργήσετε αναλόγως. Όταν σας λένε ότι είστε ένα ανυπάκουο, ένα ανυπόφορο παιδί, τότε συμμορφώνεστε. Όσο περισσότερο προσπαθείτε να ικανοποιήσετε τις αρνητικές προσδοκίες των γονέων σας τόσο περισσότερα αρνητικά μηνύματα θα λαμβάνετε που επιβεβαιώνουν πόσο αλήθεια είναι αυτά τα μηνύματα. Είναι ένας φαύλος κύκλος γεμάτος αυταπάτες.

Στη συνέχεια, κάτι συναρπαστικό συμβαίνει. Πολλοί άνθρωποι, συχνά σε μια εκπληκτικά νεαρή ηλικία, θα επαναστατήσουν ενάντια σε όλη αυτήν την αρνητικότητα. Είναι τόσο πληγωμένοι ή αγανακτισμένοι από όλη αυτή την εσωτερικευμένη αρνητικότητα που έχουν ορκιστεί να πολεμήσουν, να αποδείξουν πως είναι αναληθές. Ορκίζονται ότι θα κάνουν κάτι για τους εαυτούς τους και να αποδείξουν στους γονείς τους ότι έκαναν λάθος, μια για πάντα.  Συχνά ονειρεύονται την ημέρα που μία ζωή ευημερίας και εσωτερικής γαλήνης θα είναι δική τους.

Ευτυχώς που υπάρχει η αντίσταση αυτή. Αν είναι αρκετά ισχυροί και την υπερασπιστούν, μπορεί να τους βοηθήσει εποικοδομητικά μέχρι τα μέσα της ηλικίας των 30 ετών. Οδηγούνται προς ένα επιθυμητό μέλλον που έρχεται σε αντίθεση με αυτό το παρελθόν και συχνά έχουν σημαντικές επιτυχίες που καθιερώνουν μια σταθερή βάση για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Στην πορεία, όμως ενδέχεται να αυτομαστιγωθούν από την αυτοεπίκριση, την αυτο-αμφιβολία και το άγχος. Αυτά τα παλιά μηνύματα υπάρχουν ακόμη στην ψυχή τους. Με άλλα λόγια, έχουν δουλέψει εναντίον τους, αλλά δεν τα έχουν αφήσει να φύγουν. Σε κάποιο επίπεδο, εξακολουθούν να πιστεύουν και να φοβούνται ότι είναι όλα αλήθεια. Η προθυμία της παιδικής ηλικίας τους να τα πιστέψουν και να συμμορφωθούν με τα γονικά μηνύματα, τους κολλά γερά με πανίσχυρη κόλλα. Την ίδια στιγμή, δυσκολεύονται να αποκτήσουν έλεγχο στις σκέψεις τους, καθώς ακούν μία γνώριμη και κρίσιμη φωνή που ψιθυρίζει:


  • Είσαι χαμένος.
  • Δεν μπορεί να το κάνεις.
  • Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.
  • Κανείς δεν σε αγαπά.

Αν αυτό σας προκαλεί εσωτερική αναστάτωση, αρνητικά συναισθήματα και αδυναμία εξέλιξης στη ζωή σας, μην αθετήσετε τον όρκο που έχετε δώσει ότι θα διαψεύσετε τους γονείς σας. Αναζητήστε ψυχολογική υποστήριξη και θεραπεία από ψυχολόγο, ο οποίος μέσα από εξειδικευμένη προσέγγιση θα σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε τα αίτια της δυσκολίας σας και να ισχυροποιήσετε το συναίσθημά σας για το πώς εσείς επιθυμείτε να ζήσετε τη ζωή σας, χωρίς να σας καθορίζει το παρελθόν.

Π
ηγή: