Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας: Ένα Σχολείο για «Μεγάλα» Παιδιά…

Σε μία εποχή γοργών αλλαγών και εξελίξεων ακούμε συχνά για την ανάγκη της δια βίου μάθησης. Καθώς λοιπόν είναι απαραίτητη η συνεχής επιμόρφωση και η επικαιροποίηση της γνώσης, όσοι δεν έχουν αποκτήσει τις αναγκαίες δεξιότητες μειονεκτούν και απειλούνται από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτό τον κίνδυνο κλήθηκαν να προλάβουν τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας τα οποία απευθύνονται σε πολίτες 18 ετών και άνω, οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική κατώτερη βαθμίδα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) είναι ένα καινοτόμο Σχολείο Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Η Ελλάδα υιοθέτησε την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και με το νόμο 2525/97 θεσμοθέτησε το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, με τον οποίο αναγνωρίζεται ως «ειδικό ταχύρυθμο πρόγραμμα δημοτικής ή γυμνασιακής εκπαιδεύσεως». Το 2000 λειτούργησε το πρώτο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στο Περιστέρι, ενώ σήμερα λειτουργούν περισσότερα από 55 Σχολεία σε όλη τη χώρα και πολλά τμήματα εκτός έδρας.

Πρόγραμμα και Στόχοι των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας

Το πρόγραμμα των ΣΔΕ διαφέρει από το αντίστοιχο της τυπικής εκπαίδευσης ως προς το περιεχόμενο, τη διδακτική μεθοδολογία και την αξιολόγηση των εκπαιδευομένων. Η συνολική διάρκεια του προγράμματος είναι 2 εκπαιδευτικά έτη και μετά την επιτυχή αποφοίτηση παρέχεται τίτλος ισότιμος του Γυμνασίου. Βασικός στόχος του προγράμματος φοίτησης είναι η απόκτηση βασικών δεξιοτήτων, κοινωνικών δεξιοτήτων, δεξιοτήτων στη χρήση Η/Υ και στη χρήση ξένης γλώσσας καθώς και δεξιοτήτων κατάρτισης. Επίσης, στο ωρολόγιο πρόγραμμα προβλέπονται ώρες για Επαγγελματικό Προσανατολισμό και ενδυνάμωση της ομάδας. Παρέχεται συστηματικά συμβουλευτική υποστήριξη τόσο των εκπαιδευομένων όσο και των εκπαιδευτών στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Τα εκπαιδευτικά προγράμματα των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας δεν εστιάζουν μόνο στα τεκταινόμενα στην αγορά εργασίας αλλά στην όλη προσωπικότητα του εκπαιδευόμενου για να ανταποκριθεί με επάρκεια στις υποχρεώσεις του ενεργού πολίτη με πολλαπλούς κοινωνικούς ρόλους. Η έμφαση δίνεται στην απόκτηση βασικών προσόντων και στην ανάπτυξη προσωπικών δεξιοτήτων ώστε να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση του αποφοίτου του Σχολείου και να μπορέσει να προσεγγίσει την αγορά εργασίας προσπερνώντας το φόβο της απόρριψης και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Οι εκπαιδευόμενοι είναι ενήλικοι οι οποίοι δεν έχουν την ίδια ηλικία ούτε τις ίδιες εμπειρίες και γνώσεις. Έχουν όμως ένα κοινό στόχο: να κατακτήσουν το αγαθό της μάθησης. Μέσω του θεσμού των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας τους δίνεται η δυνατότητα για επανασύνδεση με την τυπική εκπαίδευση και διαμόρφωση θετικής στάσης προς τη μάθηση.

Οδεύοντας προς την κοινωνία της μάθησης και της πληροφορίας δεν έχουμε παρά να αναγνωρίσουμε τη συμβολή των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας στην επανένταξη των εκπαιδευόμενων στην κοινωνική και οικονομική ζωή, όπου πλέον δεν θα αισθάνονται στιγματισμένοι αλλά πρωταγωνιστές μίας σημαντικής εκπαιδευτικής καινοτομίας.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα http://www.allinonetraining.gr/blog/2nd-chance-school-adult-training/ , Σεπτέμβριος 2011

Η Πλάνη της Μοναδικότητάς μας

Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τις αλλαγές των κοινωνικών προτύπων στον έρωτα, το γάμο, το διαζύγιο καθώς και στους ρόλους του άνδρα και της γυναίκας. Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν με ευχέρεια για τάσεις και στατιστικές. Συζητούν τέτοια θέματα γενικά με εξαιρετική άρθρωση, αλλά, συνειδητά ή ασυνείδητα, θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι άτρωτοι σε τέτοιες γενικεύσεις. Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι ονομάζουν το φαινόμενο «πλάνη της μοναδικότητας».

Όταν οι άνθρωποι ερωτευτούν είναι σίγουροι ότι κανείς δεν έχει αγαπήσει όπως αυτοί. Όταν δυστυχήσουν είναι βέβαιοι ότι κανείς δεν έχει υποφέρει τόσο πολύ. Και όταν υποστούν τη φθορά, σπάνια αποδίδουν την ευθύνη εκεί όπου πραγματικά ανήκει. Σπάνια λόγου χάρη, αντιλαμβάνονται τον τρόπο με τον οποίο οι πολιτισμικές δυνάμεις έχουν διαμορφώσει τις ανεδαφικές προσδοκίες τους από την ερωτική σχέση τους. Αντίθετα, κατηγορούν τους συντρόφους τους. Σκέφτονται όλα τα οδυνηρά και εκνευριστικά πράγματα που κάνει ο σύντροφός τους. «Είναι ένας νάρκισσος, σκέφτεται μόνο τις δικές του ανάγκες». «Είναι απαιτητική, γκρινιάρα και εκμεταλλεύτρια».

Οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ότι είναι θύματα των ρομαντικών ιδεωδών του πολιτισμού μας. Το παράδοξο είναι ότι δεν αναγνωρίζουν ούτε την επίδραση που έχει στη σχέση τους το εξωτερικό άγχος και η πίεση. Το επαγγελματικό άγχος, τα προβλήματα με τους συγγενείς του συντρόφου, τα παιδιά, οι αρρώστιες, ή για την ομοφυλόφιλα ζευγάρια, ιδιαίτερα όταν ο ένας ή και οι δύο δεν είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλοι, η απόκρυψη της αληθινής φύσης της σχέσης τους. Ο αγώνας για την επαγγελματική άνοδο μπορεί να είναι εξαντλητικός. Το ίδιο και η ανία που συνεπάγεται η καθημερινή φροντίδα των παιδιών αλλά και η ανάγκη να κρατηθεί μυστική η σχέση από φίλους και συναδέλφους. Οι αγωνίες και τα άγχη αυτά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ζωής. Είναι πολύ δύσκολο να αισθάνεσαι ρομαντικά όταν έχεις καταπονηθεί από τη δουλειά στο γραφείο και τη φροντίδα των παιδιών. Είναι πολύ δύσκολο να αισθανθείς τις πεταλούδες του έρωτα, όταν το στομάχι σου ανακατεύεται από την αγωνία των χρημάτων. Τέτοια άγχη, που είναι ανεξάρτητα από την αγάπη του ζευγαριού, μπορούν να διαβρώσουν μια σχέση όσο και η απαιτητικότητα της γυναίκας ή ο ναρκισσισμός του άνδρα.

Παρόλο που τα ζευγάρια κατανοούν θεωρητικά ότι αυτά τα άγχη επηρεάζουν τη σχέση τους, στην πράξη εξακολουθούν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον για κακή συμπεριφορά. Ή κατηγορούν τον εαυτό τους για πράγματα που είναι πέρα από τον έλεγχό τους, όπως η ανεργία ή η στάση της κοινωνίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, που είναι εξίσου λάθος. Και στις δύο περιπτώσεις πληρώνουμε το τίμημα της πίστης μας στη μοναδικότητά μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Pines, A.M. (2007). Η Φθορά στην Ερωτική Σχέση: Αιτίες και Θεραπείες. Αθήνα: Περίπλους.

Οι τέσσερις στους δέκα Ευρωπαίους πάσχουν από ψυχικές παθήσεις!

Πρώτος παράγοντας επιβάρυνσης της υγείας στην ΕΕ οι ψυχικές παθήσεις

Οι Eυρωπαίοι υποφέρουν από ψυχικές και νευρολογικές παθήσεις και σχεδόν 165 εκατομμύρια άνθρωποι ή το 38% του συνολικού πληθυσμού διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο με κάποια ψυχική ή νευρολογική πάθηση, όπως κατάθλιψη, γενικευμένη αγχώδης διαταραχή ή αϋπνία, σύμφωνα με μία νέα έρευνα ευρείας κλίμακας.

 

Από το σύνολο των περιπτώσεων, μόνο το 30% λαμβάνει την απαραίτητη θεραπευτική αγωγή, με συνέπεια οι ψυχικές παθήσεις να επιβαρύνουν σημαντικά τόσο την οικονομία, όσο και την κοινωνία, καθώς οι πάσχοντες οδηγούνται κάποια στιγμή σε αδυναμία να εργαστούν, ενώ πλήττονται και οι διαπροσωπικές τους σχέσεις.

"Οι ψυχικές διαταραχές έχουν γίνει η μεγαλύτερη πρόκληση στον τομέα της υγείας στην Ευρώπη τον 21ο αιώνα," αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης. Συγχρόνως, κάποιες μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες αποφεύγουν να επενδύσουν στην έρευνα για τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου και για το πώς αυτός επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά μεταθέτοντας την ευθύνη για την εξεύρεση των απαραίτητων πόρων για την χρηματοδότηση της έρευνας στις κυβερνήσεις και στις φιλανθρωπικές οργανώσεις.

"Το τεράστιο χάσμα στον τομέα της θεραπείας...για τις ψυχικές διαταραχές πρέπει να κλείσει," δήλωσε ο Χανς Ούλριχ Βίτκεν, διευθυντής του Ινστιτούτου Κλινικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας στο πανεπιστήμιο της Δρέσδης στη Γερμανία και επικεφαλής της ευρωπαϊκής αυτής μελέτης. "Αυτοί οι λίγοι που λαμβάνουν θεραπευτική αγωγή την λαμβάνουν με πολυετείς καθυστερήσεις και σπανίως (λαμβάνουν) την κατάλληλη και πλέον σύγχρονη (θεραπεία)," σύμφωνα με τον ίδιο.

Ο Βίτκεν πραγματοποίησε τριετή έρευνα σε 30 ευρωπαϊκές χώρες--τις 27 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης συν την Ελβετία, την Ισλανδία και την Νορβηγία-- συνολικού πληθυσμού 514 εκατομμυρίων πολιτών. Συγκρίσεις με άλλες χώρες για τις ψυχικές παθήσεις δεν υπήρξαν, καθώς οι διάφορες μελέτες υιοθετούν διαφορετικές παραμέτρους.

Η ομάδα έρευνας του Βίτκεν εξέτασε στοιχεία σχετικά με περίπου 100 ασθένειες, στις οποίες περιλαμβάνονται όλες οι σημαντικές ψυχικές διαταραχές-- από τη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, την κατάθλιψη και τον εθισμό ως την σχιζοφρένεια--καθώς και όλες οι σημαντικές νευρολογικές διαταραχές, περιλαμβανομένων της επιληψίας, του Πάρκινσον και της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν σήμερα από το Ευρωπαϊκό Κολλέγιο Νευροψυχοφαρμακολογίας στο Λονδίνο.

Οι ψυχικές παθήσεις αποτελούν σημαντική αιτία θανάτου και αναπηρίας καθώς και οικονομικό βάρος σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προβλέπει ότι το 2020 η κατάθλιψη θα αποτελεί τη συχνότερη ασθένεια του ανεπτυγμένου κόσμου σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Ο Βίτκεν δήλωσε ότι στην Ευρώπη το φαινόμενο έχει εμφανιστεί πρόωρα καθώς οι ψυχικές παθήσεις αποτελούν ήδη τον πρώτο παράγοντα επιβάρυνσης του συστήματος υγείας στην ΕΕ.

Η τελευταία μεγάλης κλίμακας ευρωπαϊκή μελέτη για τις ψυχικές διαταραχές, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα το 2005 και αφορούσε μικρότερο πληθυσμιακό δείγμα περίπου 301 εκατομμυρίων ανθρώπων, διαπίστωσε ότι το 27% του ενήλικου πληθυσμού της ΕΕ πάσχει από ψυχικές παθήσεις.

Παρότι η μελέτη του 2005 δεν είναι άμεσα συγκρίσιμη με την νέα αυτή έρευνα— διαφέρει το αντικείμενο και το πληθυσμιακό δείγμα της – εντύπωση προκαλεί η υψηλή αποτίμηση που έκανε του οικονομικού βάρους των παθήσεων αυτών που μαζί με τις νευρολογικές ανερχόταν σε περίπου 386 δισεκατομμύρια ευρώ (555 δισεκατομμύρια δολάρια) ετησίως την εποχή εκείνη. Η επιστημονική ομάδα του Βίτκεν δεν έχει ακόμη καταλήξει στο πόσο επιβαρύνουν σήμερα οι παθήσεις αυτές το σύστημα υγείας, αλλά υποστηρίζει ότι το κόστος τους θα είναι "σημαντικά υψηλότερο" από εκείνο του 2005.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=307160