Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εμένα!

Η αυτοεκτίμηση και ο εγωισμός θεωρούνται γενικά όροι αντιφατικοί, παρόλο που έχουν παρεμφερή σημασία. Και οι δύο αυτοί όροι εμπεριέχουν την ιδέα ότι αγαπώ, εκτιμώ, αναγνωρίζω και ασχολούμαι με τον εαυτό μου.

Μια παλιά ιστορία λέει πως ήταν κάποτε ένας τύπος, όχι και πολύ έξυπνος, που όλο έχανε τα πράγματά του. Μία μέρα, του λέει κάποιος:

“Αυτό που πρέπει να κάνεις για να μη χάνεις τα πράγματά σου είναι να σημειώνεις πού τα βάζεις”. Εκείνο το βράδυ, πριν κοιμηθεί, παίρνει χαρτί και μολύβι και λέει μέσα του: “Λοιπόν, για να μη χάνω τα πράγματά μου…” Βγάζει το πουκάμισό του, το κρεμάει στην κρεμάστρα, και μετά παίρνει το μολύβι και σημειώνει: “το πουκάμισο στην κρεμάστρα”. Βγάζει το παντελόνι, το αφήνει στα πόδια του κρεβατιού και σημειώνει: “το παντελόνι στα πόδια του κρεβατιού”¨. Βγάζει τα παπούτσια του και σημειώνει: “τα παπούτσια κάτω από το κρεβάτι”. Βγάζει και τις κάλτσες και σημειώνει: “οι κάλτσες μέσα στα παπούτσια κάτω από το κρεβάτι”. Το άλλο πρωί, σηκώνεται, ψάχνει τις κάλτσες εκεί όπου είχε σημειώσει ότι τις άφησε και τις φοράει. Βρίσκει τα παπούτσια εκεί όπου είχε σημειώσει και τα φοράει. Κάνει το ίδιο με το παντελόνι και το πουκάμισο. Και ξαφνικά, αναρωτιέται: “Και εγώ πού είμαι;”

Κοιτάζει τη λίστα από πάνω μέχρι κάτω, ξανά και ξανά, και αφού δεν ήταν πουθενά σημειωμένο, δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναβρεί τον εαυτό του.

Είναι φορές που μοιάζουμε με αυτό τον ηλίθιο τύπο. Ξέρουμε πού βρίσκεται κάθε πράγμα και κάθε άτομο που αγαπάμε, αλλά πολλές φορές δεν ξέρουμε πού βρισκόμαστε εμείς. Σαν να ξεχάσαμε τη θέση μας στον κόσμο. Μπορούμε πολύ γρήγορα να εντοπίσουμε τη θέση των άλλων, τη θέση που έχουν οι άλλοι στη ζωή μας, και καμία φορά μπορούμε να προσδιορίσουμε ακόμα και τη θέση που κατέχουμε εμείς στη ζωή των άλλων. Έχουμε όμως ξεχάσει ποια θέση έχουμε εμείς στη δική μας τη ζωή.

Τι ωραία που θα ήταν να με φροντίζω, να με ακούω προσεκτικά, να μου παρέχω κάποιες απολαύσεις, να μου κάνω πράγματα πιο εύκολα, να μου χαρίζω αυτά που μου αρέσουν. Να μου φέρομαι όπως φέρομαι σ’αυτούς που αγαπώ περισσότερο.

Αν είναι κάποιος που οφείλει να είναι δίπλα μου συνεχώς, αυτός είμαι εγώ.

 Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο Δρόμος της Συνάντησης: Φύλλα Πορείας ΙΙ” του Χόρχε Μπουκάι (2009), εκδόσεις Opera.