Αναρτήσεις
Δημοσίευση: 01 Ιουλ. 2011, 00:02
Γράφει η Καλλιόπη Σωτηράκη, Ψυχολόγος-Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού (MSc)
Τα σύγχρονα ζευγάρια είναι πιθανό να απασχολούνται στο ίδιο περιβάλλον εργασίας, σε μία προσπάθειά τους να συντονίσουν το πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις των δύο συντρόφων.
Μία θέση εργασίας γίνεται περισσότερο ελκυστική και προσιτή για τον ένα σύντροφο όταν στον ίδιο χώρο εργάζεται ήδη ο άλλος. Βέβαια, υπάρχει και το ενδεχόμενο, οι δύο σύντροφοι να γνωριστούν στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον και στη συνέχεια να συνάψουν σχέση και να οδηγηθούν στο γάμο.
Το ζητούμενο, σε κάθε περίπτωση, είναι κατά πόσο τα ζευγάρια που απασχολούνται στο ίδιο περιβάλλον εργασίας διαφέρουν από αυτά που εργάζονται σε διαφορετικό, και πώς το γεγονός αυτό μπορεί να συντελέσει στη σύγκρουση μεταξύ εργασίας και οικογένειας των συντρόφων.
H συνύπαρξη των συντρόφων σε δύο διαφορετικά πλαίσια, οικογενειακό και εργασιακό, μπορεί να έχει θετικές αλλά και αρνητικές συνέπειες. Σε μία πρόσφατη μελέτη της, η Arlie Hochshild (1997), εντόπισε ότι πολλοί εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται την εργασία σαν μία διέξοδο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην οικογενειακή τους ζωή. Όμως, τα ζευγάρια που απασχολούνται στην ίδια επιχείρηση, δεν μπορούν να παρακάμψουν τις έγνοιες της οικογένειας όταν βρίσκονται στη δουλειά, και αντίστροφα, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν μεγαλύτερη υπερχείλιση (μεταφορά των υποχρεώσεων της οικογένειας στην εργασία και αντίστροφα), τόσο θετική όσο και αρνητική.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, στην έρευνα των Barnett & Rivers (1996), προέκυψε ότι το να εργάζονται και οι δύο σύντροφοι έχει θετικές συνέπειες για το ζευγάρι, δεδομένου ότι μοιράζονται όμοιες εμπειρίες και υποχρεώσεις. Στην περίπτωση που η απασχόλησή τους είναι στον ίδιο εργοδότη, η υπερχείλιση είναι θετική και η ποιότητα ζωής του ζευγαριού υψηλότερη.
Κατά τους Moen & Sweet (2002), η απασχόληση των συντρόφων στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον, αντανακλά την επιτηδευμένη επιλογή του ζευγαριού σε ό,τι αφορά το χώρο και το χρόνο που θα εργαστεί στον εκάστοτε εργοδότη, γεγονός που δυσχεραίνει τις μετακινήσεις σε άλλες θέσεις. Εκτός των άλλων, η σύγκρουση συμφερόντων μπορεί να αποτρέψει τα παντρεμένα ζευγάρια να εργαστούν σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και έτσι μειώνονται οι επιλογές που έχουν και οι δυνατότητες εξέλιξής τους.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι άνδρες, των οποίων οι σύζυγοι εργάζονται στον ίδιο χώρο, μπορούν πιο εύκολα να «μπουν στη θέση του άλλου, καθώς βιώνουν από κοντά τις δυσκολίες και τα στερεότυπα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην εργασία, σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις που επωμίζονται στο σπίτι. Στην περίπτωση που έστω και ένας από τους συζύγους κατέχει υψηλή θέση εργασίας, η υπερχείλιση είναι μεγαλύτερη και η συνύπαρξη των συντρόφων στη δουλειά και το σπίτι γίνεται αρκετά δύσκολη.
Τέλος, σημαντικός είναι και ο ρόλος των εργοδοτών στον τρόπο που θα βιώσουν οι σύζυγοι την απασχόλησή τους στο ίδιο περιβάλλον. Δεν είναι λίγοι οι εργοδότες που υποστηρίζουν τα ζευγάρια στη δουλειά τους, παρέχοντας διευκολύνσεις που μειώνουν τη σύγκρουση εργασίας-οικογένειας στους εργαζόμενούς τους.
Μία θέση εργασίας γίνεται περισσότερο ελκυστική και προσιτή για τον ένα σύντροφο όταν στον ίδιο χώρο εργάζεται ήδη ο άλλος. Βέβαια, υπάρχει και το ενδεχόμενο, οι δύο σύντροφοι να γνωριστούν στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον και στη συνέχεια να συνάψουν σχέση και να οδηγηθούν στο γάμο.
Το ζητούμενο, σε κάθε περίπτωση, είναι κατά πόσο τα ζευγάρια που απασχολούνται στο ίδιο περιβάλλον εργασίας διαφέρουν από αυτά που εργάζονται σε διαφορετικό, και πώς το γεγονός αυτό μπορεί να συντελέσει στη σύγκρουση μεταξύ εργασίας και οικογένειας των συντρόφων.
H συνύπαρξη των συντρόφων σε δύο διαφορετικά πλαίσια, οικογενειακό και εργασιακό, μπορεί να έχει θετικές αλλά και αρνητικές συνέπειες. Σε μία πρόσφατη μελέτη της, η Arlie Hochshild (1997), εντόπισε ότι πολλοί εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται την εργασία σαν μία διέξοδο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην οικογενειακή τους ζωή. Όμως, τα ζευγάρια που απασχολούνται στην ίδια επιχείρηση, δεν μπορούν να παρακάμψουν τις έγνοιες της οικογένειας όταν βρίσκονται στη δουλειά, και αντίστροφα, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν μεγαλύτερη υπερχείλιση (μεταφορά των υποχρεώσεων της οικογένειας στην εργασία και αντίστροφα), τόσο θετική όσο και αρνητική.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, στην έρευνα των Barnett & Rivers (1996), προέκυψε ότι το να εργάζονται και οι δύο σύντροφοι έχει θετικές συνέπειες για το ζευγάρι, δεδομένου ότι μοιράζονται όμοιες εμπειρίες και υποχρεώσεις. Στην περίπτωση που η απασχόλησή τους είναι στον ίδιο εργοδότη, η υπερχείλιση είναι θετική και η ποιότητα ζωής του ζευγαριού υψηλότερη.
Κατά τους Moen & Sweet (2002), η απασχόληση των συντρόφων στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον, αντανακλά την επιτηδευμένη επιλογή του ζευγαριού σε ό,τι αφορά το χώρο και το χρόνο που θα εργαστεί στον εκάστοτε εργοδότη, γεγονός που δυσχεραίνει τις μετακινήσεις σε άλλες θέσεις. Εκτός των άλλων, η σύγκρουση συμφερόντων μπορεί να αποτρέψει τα παντρεμένα ζευγάρια να εργαστούν σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και έτσι μειώνονται οι επιλογές που έχουν και οι δυνατότητες εξέλιξής τους.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι άνδρες, των οποίων οι σύζυγοι εργάζονται στον ίδιο χώρο, μπορούν πιο εύκολα να «μπουν στη θέση του άλλου, καθώς βιώνουν από κοντά τις δυσκολίες και τα στερεότυπα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην εργασία, σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις που επωμίζονται στο σπίτι. Στην περίπτωση που έστω και ένας από τους συζύγους κατέχει υψηλή θέση εργασίας, η υπερχείλιση είναι μεγαλύτερη και η συνύπαρξη των συντρόφων στη δουλειά και το σπίτι γίνεται αρκετά δύσκολη.
Τέλος, σημαντικός είναι και ο ρόλος των εργοδοτών στον τρόπο που θα βιώσουν οι σύζυγοι την απασχόλησή τους στο ίδιο περιβάλλον. Δεν είναι λίγοι οι εργοδότες που υποστηρίζουν τα ζευγάρια στη δουλειά τους, παρέχοντας διευκολύνσεις που μειώνουν τη σύγκρουση εργασίας-οικογένειας στους εργαζόμενούς τους.
health.in.gr
Κατά την άποψή μου πιστεύω ότι ένα ζευγάρι μπορεί να γίνει αχτύπητο εργασιακό δίδυμο, με την προϋπόθεση να μην μεταφέρουν την εργασία στο σπίτι-οικογένειά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή